MUHAVERE a. (ar. muhavere). Esk.
1. iki kişi arasında yapılan karşılıklı konuşma: "Ferdi Elendi ile arasında cereyan eden muhavereyi tamamıyle anlatmıştı" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Muhavere etmek, karşılıklı konuşmak.

—Ed. Roman ve hikâyede kişilerin karşılıklı konuşması.

—Sey. oy. - söyleşme.

—Esk. Etrafı duvar ya da perde İle çevrilmiş olan bina için kullanılır.