MUHLİS sıf. (ar. ilılas'tan muhlis). Esk.
1. Halis, saf.
2. Dostluğu ve sevgisi içten olan: "Kendisine muhlis ve sadık sanır idi" (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
3. Halis muhlis HALİS.
4. Muhlisleri ya da muhlisiniz, resmi yazışmalarda “ben" anlamında büyükten küçüğe söylenilen hitap sözü: "Mühri hümâyunu muhlisinize inayet ve İhsan buyurdular" (Cevdet Paşa. XIX. yy).