MUİN sıt. (ar. i’ane'den muin). Esk.
1. Yardım eden, yardımcı: "işinizde hak erenler ola himmetle muin" (Neyzen Tev- fik).
2. Yamak, çırak.
3. Muin olmak, yardımcı olmak, yardım etmek: "Eğer bî -günah olduğunuzdan vicdânen emin iseniz, hiç şüphe buyurmayınız ki, inayeti ilahiye size dünyanın her tarafında muin olur" (A. H. Tarhan).