MUKTEZA sıf. (ar iktizamdan mukteza") Esk.
1. Gereken, gerekli olan, bir şeyin gerektirdiği: ''Aldığı asri terbiye muktezâsı gayet iyi ata biniyor" (E. E. Talu).
2. Mukteza-yı tab, yaradılış gereği

♦ a.
1. Bir işin tamamlanması sırasında yapılması gereken işlemlerin tümü.
2. Kanun ya da ferman gereği olarak yazılan derkenar.

—Ed. Muktezayı hal ve makam, bir konuyu ve o konudaki görüşü zamana, bulunulan yere, duruma uygun biçimde dile getirmeyi öngören eski konuşma kuralı.