MUNSAF sıf. (ar. inşibâb'dan munşabb). Esk.
1. Bir ırmağa ya da denize dökülen.
2. Munsaf olmak, dökülmek, karışmak: Halbuki konferansta maksadı asli RusyalIyı Tuna'ya munsab olan sulardan tebîd olduğu sarahaten ilan olunmuş idi" (Cevdet Paşa, XIX. yy).

♦ a. Coğ. Ağız: "Enhar edebiyetten beri munsabını değiştirmiş de Boğaziçi'nin menbaına dökülüyor zannolunurdu" (Samipaşazade Sezai, XIX. yy ).