MURABIT a (ar. murabıt). Tar.
1. Askeri amaçlarla berkitilmiş ribat adı verilen müslüman zaviyesinde yaşayan savaşçı derviş.
2. XIV. yy.'da, tasavvufun Kuzey Afrika'ya girmesiyle savaşçı niteliğini kaybeden ve yaşayan ya da ölmüş bulunan veli, murabıtla ilgili kutsal nesne. (Velinin tür besi ve Cezayir'de marabut denilen zaviyeleri andıran çadır anlamlarında kullanıldı. Ancak, başlangıçta yer ve nesne adı olarak, murabıt değil, bu anlamda doğru olan murabet sözcüğü kullanılmıştır. Nitekim murabet sözcüğü, ribatla ilgili olarak sınır muhafızlarının atlarını bağladıkları yer, sınırda konaklama yeri, hisar, karargâh, tekke, zaviye, çile çıkarma hücresi anlamına gelir.)