MURABBA sıf. (ar. terbiyeden murab- bâ). Esk. Terbiye edilmiş.

♦ a.
1. Kaynayıp kıvama getirildikten sonra dondurulmuş meyve suyu tatlısı.
2. Koyu reçel, marmelat.
3. Meyve ezmesi.

—Esk. giy. Murabba dolama, önü üst üste kavuşarak kapanan bir tür cüppe. (Uzun kollu olur; çuha, kemha ya da çatmadan yapılır, beline kuşak bağlanırdı.

MURABBA sıf. (ar. terbir 'den murabbac). Esk. Dörtlü, dört şeyden meydana gelen.

—Ed. Divan şiirinde bentleri dörder dizeden oluşan musammat. (Müzdeviç ve mütekerrir olmak üzere iki türü vardır.) || Mütekerrir murabba, 2. ve daha sonraki bentlerinin sonunda ilk bendin son dizesi yinelenen murabba. ]| Müzdeviç murabba, ilk bendin 4 dizesi birbiriyle, öteki bentlerin son dizesi ilk bendin dizeleriyle uyaklı murabba.

—Esk. mat. Dördül, kare.

—Müz. BESTE formunun eski adı.