MUSAFAA a (arşar dan muska'a, musSfa'af). Esk.
1. Bir kimsenin başka bir kimseyi kucaklaması, boynuna sarılması, kucaklaşma.
2. Birine vurma.
3. Musafaa etmek, kucaklaşmak; kavga etmek, dövüşmek.

—Esk. fizyol. Gözün çok iyi görebilme özelliği.