MUVAFFAKİYAT

çoğl. a. (ar. muvaffakiyyetin çoğl. muvaffakiyyât). Esk. Başarılar.

MUVAFFAKİYET,

-ti a (ar. muvaffak ve -iyyet’ten muvaffakiyyef).
1. Bir işte sağlanan sevindirici, olumlu sonuç; başarı: Bu büyük bir muvaffakiyet. Muvaffakiyetler dilerim.
2. Esk. Tanrı'nın yardımıyla başarıya ulaşma.

MUVAFFAKİYETLİ

sıf. Esk. Başarılı.

MUVAFFAKİYETSİZ

sıf Esk. Başarsız.

MUVAFFAKİYETSİZLİK

a. Esk. Ba şansızlık.

MUVAFFIK

sıf. (ar. terfikten muvaffık). Esk. Başarı kazandıran, muvaffak olan Tanrı için kullanılır.