MUZAFFER sıf. (ar. tazfir’den muzaffer). Esk.
1. Zafer kazanmış, galip gelmiş: Türk milletinin muzaffer önderi.
2. Muzaffer olmak, yenmek, üstün gelmek, zafer kazanmak.

—Tar. İslam devletlerinde zafer kazanan komutanlar, vezirler, hükümdarlar, özellikle halifeler için kullanılan unvan. (Selçuklular'dan Osmanlılar'a geçen bu unvan, İstanbul'u fethettikten sonra mührüne “Muhammet bin Murat Han el-Muzaffer Daima" sözünü kazdıran Mehmet II [Fatih] tarafından ilk ve son kez kullanıldı. Daha sonra OsmanlI devletinde yalnız tuğralarda rastlanan "muzaffer"in yerini, "gazi” unvanı aldı.)

♦ a. Zafer kazanmış, başarıya ulaşmış kimse.