MÜBAREKE sıf. (ar. mübarek’in dişi. mübâreke). Esk. Kutlu, uğurlu.

—isi. Emakini mübâreke, kutsal yerler. (Mekke, Medine Kudüs vb.) || Eyyamı mübareke, kutsal günler. (Cuma, kandil ve ramazan günleri vb.) || Leyalii mübâreke, kutsal geceler. (Ramazan ve kandil geceleri vb.)