MÜBERHEN sıf. (ar. bürhân'dan müber- hen). Esk.
1. Delille kanıtlanmış, açıkça ortaya konmuş: "Hakanı sâbıkı imâleye ne derece çalıştığım hâtırât-ı âcizânemde mübeyyin ve Babı âli kuyûdiyle müberhendir" (İsmail Suphi).
2. Açık, belli, ortada: "Müberhen, açık, güneş gibi ayan bir hakikat var ki Şark da sulh ü salâh ihtiyacı had bir devrededir" (Y. K. Beyatlı).