MÜCBİR sıf. (ar icbar’dan mücbir). Esk. Zorlayan, baskıcı, zorlayıcı.
—isi. huk. Zorla bir şey yaptıran kişi.
—Huk. Mücbir sebep, önceden bilinmeyen ve önlenmesine olanak bulunmayan, dış etkenlerden doğan zorlayıcı neden. (Bk. ansikl. böl.).
—ANSİKL. Huk. Mücbir sebebin bulunduğu bir borç ilişkisinde borçlu borcunu ödemekten kurtulur. Mücbir sebebin kabulü için: bir ya da birden çok olay bulunması, bu olayların dış çevreden gelmesi örneğin fırtına, zelzele gibi doğal nedenlerden ya da haksız fiil gibi üçüncü kişinin eyleminden doğması, olayın kaçınılmaz ve önceden borçlu tarafından önlenemez olması gerekir. Bunlardan başka, mücbir sebeple edimin olanaksızlığı arasında bir nedensizlik bağıntısı olmalıdır.
Kaynak: Büyük Larousse
