MÜDAVİM sıf. ve a. (ar.
müdavim).
1. Bir yere sürekli olarak giden:
Kahvenin müdavimleri erkenden gelip sabah çaylarını orada içiyorlardı.
2. Esk. Bir işte aralıksız çalışan.
3.
(Bir yerin) müdavimi olmak, oraya sürekli gidip gelmek.
Kaynak: Büyük Larousse