MÜELLEF sıf. (ar. mü'ellef). Esk.
1. Bir yerde toplanıp birleştirilmiş, kitap haline getirilmiş.
2. Tasnif olunmuş, yazılmış, toplanmış.

—Esk. mat. Harmonik. || Müellef huzme, harmonik demet. || Müellef taksim, uyumlu bölme.

—Hat Arap yazısında, harflerin birbirine benzeyen biçimleriyle oluşturulmuş, anlamlı bir görünüm taşıyan harf ve sözcük topluluğu. (Bir yazı karakteri olan müelle- fe, İranlIlar muamma yazısı derler.)

—isi. Müellefe-i kulub, yeni müslüman olmuş ve gönülleri İslam dinine ısındırılmak istenen kişiler. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Müellefei kulub deyimi, Kuran' da kendilerine zekât verilebileceklerin sıralandığı ayette (IX, 60) geçer. Hz. Muhammet, bu ayetin gereği olarak bütçenin bir bölümünü yeni müslüman olmuş kişilere ayırarak onların gönüllerini yeni dinlerine ısındırmak amacını güttü. Hanefi fıkıh bilginlerinden Ebu Yala el-Ferra müellefei kulubü, müslümanlığa sempati duymaları istenenler, müslümanlara zarar vermelerinden kaygı duyulanlar, yakınlarının İslam dinini benimsemesi amaçlananlar gibi değişik bölümlere ayırdı ve belirtilen neden ve amaçlarla bunlara zekât verileceğini söyledi.
Hz. Ebubekir'in halifeliği döneminde (632-634) Hz. Ömer, artık müslümanların güçlendiğini, dolayısıyla bazı kişileri kazanmak amacıyla kendilerine zekâttan pay ayrılmasına gerek kalmadığını savunarak bu sınıfa zekât verilmesine karşı çıktı; bu görüş halife ve öteki ileri gelen müslümanlarca da benimsenerek müellefe-i kuluba zekât verme uygulaması kaldırıldı.