MÜEZZİN a. (ar. ezandan müJezzin). Ezan okuyan din görevlisi. (Bk. ansikl. böl.)

—Mim. Müezzin mahfili, osmanlı camilerinde, müezzinlere ayrılan, ahşap, taş ya da mermer parmaklıklarla çevrili yüksekçe seki ya da ayaklar üzerinde yükselen küçük platform. (Ahşap, taş ya da mermer örnekleri bulunan müezzin mahfillerinde müezzinler namaz kılınırken imamın tekbirlerini tekrar ederler. Edirne Selimiye camisi, İstanbul Sultanahmet camisi ve Yeni cami müezzin mahfilleri bu yapı öğesine örnek verilebilir.)

—ANSİKL. isi. Beş vakit namazla cuma namazı için ezan okuyan herkese bu işlevi nedeniyle müezzin denilirse de camilerde imam yanında görev yapan müezzinlerin ezanla birlikte namaz sırasında kamet vb. dinsel içerikli sözleri okumak, camiyi açıp kapamak, caminin bakımını sağlamak, imamın bulunmaması durumunda namaz kıldırmak, istenmesi durumunda müslüman çocuklarına Kuran okumayı öğretmek gibi başka etkinlikleri de vardır.
Hz. Muhammet Medine'ye göçtükten sonra müslümanların toplu ibadet özgürlüğü kazanması üzerine halka namaz vakitlerini duyurmak için ezan sözleri saptandı ve bu sözleri ilk okuyan, dolayısıyla ilk müezzin Bilali Habeşi oldu. Bu nedenle o, geleneksel inanca göre müezzinlerin piri sayılır.