MÜFRİG, sıf. (ar. ifrağ’dan müfriğ, dişi, müfriğa). Esk. Dökücü, söktürücü.

—Esk. tıp. Boşaltan, ifrazat yapan, salgı çıkaran organ için kullanılır. || Müfrigi safra, safra döken. || Edviyei müfriga, müshil etkisi yapan söktürücü ilaçlar.