MÜHİMMAT çoğl. a. (ar. mühimme'nin çoğl. mühimmat). Esk.
1. Lüzumlu şeyler.
2. Harp malzemesi.
3. Mühimmat deposu, silah ve cephanenin saklandığı depo.
4. Mühimmat-ı askeriyye, askeri malzeme. || Mühimmat-ı cumhur, halk işleri, devletin önemli ve acil işleri. || Mühimmat-! kırtasiye, kırtasiye malzemesi.

—Ask. Mühimmat aracı, cephane arabası ya da ARACI’nın eşanlamlısı.

—Esk. denize. Mühimmat ambarı, eski savaş gemilerinin kıç bölümünde bulunan ve içine topçu malzemeleri ile barutlar konulan kapalı bölme.