MÜKÂLEME a (ar kelam' dan mükale- me). Esk.
1. Karşılıklı konuşma, konuşma.
2. Herhangi bir konuda delegelerin fikir birliğine varabilmeleri için karşılıklı tartışması, antlaşma.
3. Yabancı dil öğrenmek için iki dilde yazılan cümleler.
4. Mükâleme memuru, barış delegesi, antlaşma delegesi.
Kaynak: Büyük Larousse