MÜKEBBİRE a. (ar. mükebbire). Mim. Büyük camilerde, son cemaat yerinin camiye bitişik duvarında yer alan balkon biçiminde küçük çıkma. (Son cemaat yerinde namaz kılanlara imamın tekbirlerini tekrarlayan müezzinler için yapılan mü- kebbirelere mizene ya da son cemaat müezzin mahfili de denir.)
Kaynak: Büyük Larousse