MÜKEMMEL sıf. (ar. mükemmel).
1. Üstün nitelikli; kusursuz olduğu düşünülen kimse; bu kimsenin tutum ve davranışı için kullanılır: Mükemmel bir kadın. Mükemmel bir kafa yapısı. Aşçılığı mükemmeldir.
2. Hiçbir eksiği, hiçbir kusuru bulunmadığı düşünülen şey için kullanılır: Mükemmel bir ev. Mükemmel bir çalışma ortamı. Mükemmel bir yapıt.