MÜLEMMA, -ı sıf. (ar. mülemmac). Esk.
1. Çeşitli renklerle boyanmış, alacalı.
2. Bir şeyle sıvanmış, karışmış: "... kummuş çamur lekeleri ile mülemma bir fes, masasının bir kenarına konulmuştu" (Y. K. Karaosmanoğlu).
3. Parlak, parlayan.

—Ed. Divan edebiyatında türkçe dizelerle farsça ya da arapça dizelerin bir arada yer aldığı şiir: "Mâhest nemfdânem hurşfd ruhat yâ ne / Bu ayrılık oduna nice ciğerim yane" (Senin yüzün ay mıdır, güneş midir bilmiyorum. Bu ayrılık ateşine ciğerim daha ne kadar yansın) [Mevla-türk cilt kapaklarında yer alan, altın yaldızla basılmış, elips biçiminde madalyon süsleme.