MÜLHAK, -kı sıf. (ar. mühak). Esk.
1. Bir bütüne sonradan katılan, eklenen.
2. Bağlı, bağlanmış.
3. Mülhak olmak, bir bütüne eklenmek, katılmak; bağlanmak: "Şüheda zümresine mülhak olmuştur" (Cevdet Paşa, XIX. yy.). "Ey yokluk içinde var olan Hak, / Ruhum sana olmasın mı mülhak?" (A. H. Tarhan).

—Esk. dilbilg. Arapçada üçlü kök olduğu halde dörtlü köklerin çekildiği kalıplarla çekilen fiil için kullanılır.

—Kamu mal. Mülhak bütçe - katma bütçe.

♦ a. Ask. tar. Osmanlı ordusunda bir birlik komutanının emir subayına karargâh hizmetlerinde yardımcı olan subay ya da astsubay.