MÜMTENİ, -i sıf. (ar. mûmtenri). Esk.
1. Bir şey yapmaktan çekinen, onu yapmaya razı olmayan.
2. Olamayacak, olanaksız: "Bu sefer her ne kadar mümtenı -ül-icrâ bir sefer idiyse de..." (Ahmet Mithat, XIX. yy.).

—Esk. mant. Olanaksız.