MÜNACAT, -tı a. (ar münacat). Esk. Tanrı’ya yakarma, Tanrı'ya yakarış.

—Ed. Divan edebiyatında Tanrı'nın yüceliğini dile getiren, ondan yakarışta bulunan şiir. (Münacat, genellikle kaside biçimindedir. Ancak terkibibent, terciibent, gazel, mesnevi vb. biçimlerinde yazılmış olanları da vardır. Divanların, mesnevilerin başında yer alır.)