MÜNAKKAH sıf. (ar. münakkah). Esk.
1. Soyulmuş, ayıklanmış, temizlenmiş.
2. En iyi kısmı seçilip alınmış, seçkin.
3. Tasarruf amacıyla fazlası kesilip alınmış gider için kullanılır.

—Ed. Fazlalığı olmayan, gereksiz öğelerden arıtılmış söz ya da yazı.