MÜNAVEBE a. (ar. münâvebe).
1. iki ya da daha çok şeyin sıra ile değiştirilmesi ya da kendiliğinden değişimi; nöbetleşme, keşikleme, almaş.
2. Münavebe ile, nöbetleşe, sırayla: Tatile münavebe ile çıkmak.

—Tarım. EKİM NÖBETİ'nin eşanlamlısı.