MÜNEZZEH sıf. (ar. münezzeh). Esk.
1. (Bir şeyden) münezzeh, temizlenmiş, arı; uzak: "Bizim bu halimiz de bir mazhariyeti ruhaniyedir; fenadan münezzeh ve daimidir" (A. H. Tarhan).
2. Herhangi bir sıfat almayan, bir sıfatla nitelenmeyen,

—isi. Allah'ın, sınırlayıcı, küçültücü, eksik, kusurlu, maddesel vb. tanrısallıkla bağdaşmayan niteliklerden uzak olduğunu anlatmak için kullanılan deyim.