MÜNFAİL sıf. (ar. münfacil). Esk. Gücenmiş, alınmış, kırgın: "Kendisine şiddetle münfail bulunduğumuz bir kimse nasılsa hatırımıza geliverecek olsa fevkalade müteessir oluruz" (Baha Tevfik).

—Esk. dilbilg. Edilgen.

—Esk. kim. Dingin.