MÜNHAL, -II sıf. (ar. münhal!).
1. Boş olan, açık bulunan memuriyet vb. için kullanılır: Münhal mevki, Münhal kadro.
2. Çözülmüş, halledilmiş: "Bunu bir kimse edemez münhâl. Meğer ol sadrı ersedü akal" (Nedim, XVIII. yy.).
3. Münhal lügaz, bilmece. || Münhal muamma, yanıltmaç.

—Esk. kim. Eriyebilen, erir.