MÜNHARİF sıf. (ar. münharif). Esk.
1. Doğru gitmeyen, bir tarafa sapan, doğruluğunu yitiren.
2. Çarpık, sapa.
3. Sağlam olmayan, sağlığını yitiren: Münharif-ül-mizac (sağlığı bozulan, rahatsız).
4. Münharif-ül-hatır, gücenmiş, kırılmış.

—Esk. mat. Dörtgen.