MÜNİB sıf. (ar. münib). Esk. Tövbekâr olan, hak yoluna giren.

—İsi. Günahları bırakan,' tövbe eden, hak yoluna dönen.

—Tasav. Allah'tan başka her şeyden (mâsiva) yüz çevirerek Allah'a yönelen. || Tekkelerde acemilik dönemini tamamlayarak dervişliğe kabul edilen.