MÜNZEVİ sıf. ve a. (ar. inziva’dan münzevi ). Bir kenara çekilip topluluktan uzak duran, yalnızlığı tercih eden kimse için kullanılır.

—Din. Issız bir yerde inzivaya çekilen anakhrotes, keşiş.

♦ sıf. Tek başına yaşanan, yalnızlık içinde geçen: Münzevi bir hayat sürmek.