MÜRETTEP sıf. (ar. müretteb). Esk.
1. Düzene, sıraya sokulmuş, düzenlenmiş.
2. Gizli bir amaçla düzenlenmiş iş için kullanılır: “...tarihe kaydolunabilecek veçhile müretteb ve mcıhezzeb olmayıb..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
3. Sonradan düzenlenmiş, bir araya getirilmiş.
4. Belli bir şey için ayrılmış, orta özgü kılınmış.

—Ask. Murettep kıta, belirli bir görevin yapılması için değişik sınıf, silah ve kuruluşlardan oluşturulmuş birlik.

—Huk. Mürettep mahkeme sürekli bir kadrosu bulunmayan, derlenmiş yargıçlardan oluşturulmuş mahkeme || Mürettep sayı, bir kurulu oluşturan üyelerin tam sayısı.