MÜRİT a. (ar. mürid).
1. Tasav. Bir tarikat şeyhine bağlanarak ondan tarikat yol ve yordamıyla tasavvuf gerçeklerini öğrenen kimse. (Bk. ansikl. böl.)
2. Bir kimseye bağlanarak onun peşinden giden kimse.

—ANSİKL. Tasav. Tüm tarikatlarda müritlik temel kurumlardan biridir. Tasavvufta bir şeyh ya da mürşide mürit olmanın önemi "Şeyhi olmayanın şeyhi şeytandır" özdeyişiyle anlatılır. Tasavvuf geleneğine göre ölünün yıkayıcısına teslim olması gibi mürit de şeyhine teslim olmalı, benliğini tümüyle onun iradesine bırakmalıdır. Bu niyetlerle şeyhine ikrar veren ve ondan el alan mürit, önce tarikatın genel ilkelerini, çeşitli tarikatlara göre az çok değişiklikler gösteren tarikat erkân ve adabını öğrenir; şeyhin uygun gördüğü programa göre ezkâr ve evradını sürdürür. Böylece belirli gelişme basamaklarını aşarak ulaşabildiği irfan düzeyine göre şeyhliğe tedar yükselebilir.