MÜRŞİT sıf. ve a. (ar mürşid). Esk.
1. Doğru yolu gösteren, kılavuz: "Nazanmda edipler, insanlara âdiliklere karşı nefreti talim edecek mürşidlerdir" (A. C. Yöntem).
2. Uyaran, ikaz eden.

—Tasav. Müritlerine kurtuluş yolunu ve tanrısal sırların çözümünü gösteren tasavvuf ulusu. || Mürşid-i âzam, Hz. Muhammet. || Mürşid-i kâmil, bilgi (irfan, marifet) ve ahlaksal olgunluk (kemal) bakımından yüksek bir düzeye ulaşarak bu alanlarda kendisine bağlananları, müritleri eksiksiz bir şekilde yetiştirme olanağı kazanmış tasavvuf ulusu.