MÜHTEFİ sıf. (ar. mürteti). Esk.
1. Yükselen, yücelen.
2. Yüksek, yüce: "...bir tufanı sâni vukua gelür ise üzerine çıkıp can kurtarmak için gayet mürtefi bir kule inşasına karar vermişler ve bu kuleyi göğe kadar yükseltmek azmine düşmüşler idi" (Ahmet Mithat, XIX. yy.), "...nıhunun bülent ve mürteti vakanyla yaşayan öyle büyük bir sefil idi ki..." (Neyzen Tevfik).