MÜRUR a. (ar. münıı). Esk.
1. Geçme bir taraftan girip diğer taraftan çıkma, geçiş: "Sokaklarda mürur ve ubur hemen durmuş gibiydi" (Y. K. Karaosmanoğlu).
2. Sona erme, geçip gitme
3. Mürur etmek, geçmek; sona ermek, geçip gitmek: "Bir iki sene de böyle mürur etti" (H. R. Gürpınar). "Askeriyle ol mevkiden mürur edip de. " (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
4. Münir tezkeresi, bir ülkeden başla bir ülkeye geçiş için kullanılan resmi geçiş belgesi
5. Münır-ı eyyam, günlerin akışı. || Mürur-ı zaman - müruruzaman.

—Med. huk. Mürur hakkı - GEÇİT" HAKKl'nın eşanlamlısı.