MÜRÜVVET -ti a. (ar mürüvvet).
1. Bir ailede; çocuklann sünneti, evlenmesi, çoluk çocuk sahibi olması vb. olaylardan duyulan mutluluk: Torurılannın okula gittiğini gönnek ne büyük bir mürüvvet.
2. Cömertlik, iyilikseverlik.
3. Esk. Yiğitlik, mertlik.
4. Mürüvvetini görmek, çocuklarının yaptığı yardımlarla rahat bir yaşam sürmek; çocuk larının evlenmesini, çoluk çocuğa karışmasını vb. görerek bundan kıvanç duymak.

—ANSİKL. isi. Mürüvvet deyimi müslümanlıktan önceki Araplar'da “murûe" biçiminde ve erkeklik, kişinin bedensel ve fiziksel üstünlükleri, kişisel ve kabile üstünlüğünü kanıtlama güdüsü anlamında kullanılırdı. Ancak müslümanlıkla birlikte sözcük içerik değiştirerek bedensel ve fiziksel üstünlük yerine iyi ahlak, edep, toplumsal saygınlık, nezaket, kibarlık, insan- severlik gibi erdemleri içeren bir terim olarak kullanıldı ve büyük değer kazandı. Hz. Muhammet’in “mürüvvetsiz din olmaz” anlamındaki sözü de bu önemi kanıtlar.