MÜSTEAR sıf. (ar. müste'ar). Esk.
1. Takma, eğreti olan: "Sâmi ve Yunanîmedeniyetlerden müstear anasırın eski İran -hint unsurlarıyle birleşmesinden hâsıl olmuştur" (F. Köprülü).
2. Mûstearün minh, kendisinden ödünç olarak bir şey alınmış olan.

—Ed. Müstear ad. yazarların kişiliklerini gizlemek, okuru etkilemek gibi amaçlarla benimsedikleri takma' ad.

—isi. huk. Ariyet olarak alınan şey.