MÜSTEDAM sıf. (ar. müstedam). Esk
1. Devamlı, sürekli: "Komşunun rahatlığın, iste müdam I Rahatı sen de bulasın müs tedam" (Ahmedi, XIV. yy).
2. Müste dam olmak, devamlı, kalıcı olmak: "Yedi ğin hunı ciğerdir içdiğin gözyaşları / Bu sala esbâbı Vasfi müstedam olsun sana' (Vasfi, XVI. yy.).