MÜSTEVLİ sıf. (ar. müstevli). Esk.
1. Etkisi altına alan, basan: “Ahmet Kerim sinirlerine müstevli bu fena teessürlerden silkinerek gülmeğe çalıştı" (Y. K. Karaosmanoğlu).
2. Her tarafa yayılan, genişleyen
—Esk. tıp. Salgın: Marazı müstevli (salgın hastalık).
sıf. ve a. istilacı, bir yeri istila eden ordu, devlet vb. için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse