MÜŞAREKET, -ti a. (ar. müşareket). Esk.
1. Ortaklık: "Ekseriyetle müşareket-i siyasiye zâil olduğu halde ittihad-ı milli bâ- ki kalmıştır" (Menemenlizade Ethem).
2. Müşareket etmek, ortaklık etmek, ortaklıkta bulunmak.

—Esk. dilbilg. işteşlik. || Müşareket fiili, işteş fiil.