MÜŞEBBEH sıf. (ar. müşebbeh). Esk.
1. Bir şeye benzetilen, bir şeyle arasında benzerlik bulunan.
2. Müşebbehün bih, kendisine benzetilen.

—Ed. Teşbih (benzetme') yoluyla daha iyi anlatılmasına çalışılan nesne ya da kavram; benzetmenin "benzeyen” diye adlandırılan öğesi.