MÜŞFİK, -kİ sıf. (ar. müşfik).
1. Sevgi, şefkat dolu bir kimse için kullanılır; şefkatli, sevecen: Müşfik bir baba. Ona karşı her zaman müşfikti.
2. Şefkati, sevecenliği gösteren şey için kullanılır: Müşfik bir el hareketiyle kedisini okşadı. Müşfik bir ses, bir söz.