MÜŞK a. (fars. müşg). Esk.
1. Misk.
2. Müşk-agin, miskle dolu. || Müşk-alud, miske bulanmış, misk kokulu. || Müşk-bar, misk yağdıran; misk kokusu veren. || Müşk-bu, misk kokulu, güzel kokan. || Müşk-efşan, müşk-feşan, misk saçan; güzel koku yayan, misk gibi kokan. || Müşk-fam, siyah renkli. || Müşk-füruş, misk satan; güzel, hoş bir şekilde konuşan. || Müşk-riz, müşk dökücü; güzel koku saçan, yayan. || Müşk-sa, misk gibi, güzel kokan. || Müşk-sar, misk kokulu yer, çok güzel kokan yer.

—Esk. bot. Müşk-bid ya da müşkin-bid, çiçekleri çok güzel kokan bir tür söğüt.