MÜŞKÜL sıf. (ar. müşkil'den). Güç, zor, çetin: Müşkül bir iş.

—Esk. Müşkil-güşa, zor, çetin işleri halleden, güçlükleri ortadan kaldıran. || Müşkilter, çok zoı; çok güç, çok müşkül. j| Müşkilterin, en zor, en güç.

♦ a. Zorluk, güçlük: Önüne çıkan her müşkülü yenmek.