MÜŞRİF sıf. (ar. müşrif). Esk.
1. Yükselen, yüksek yere çıkan.
2. Etrafı gören, çevreye bakan.
3. Bir durum almaya yüz tutmuş olan.
4. Ölüme yaklaşan.
5. Müşrif-i harab, yıkılmak üzere, yıkılmaya yüz tutmuş.

—Kur. tar. OsmanlI devletinde veznedar ve ambar memuru gibi, vakıf mallarını koruyan görevli. (Vakfın gelir ve tasarrufundan yararlanamayan müşrif, bazı yerlerde “nazır" anlamında da kullanılırdı.) || Müşrif-i vakf ya da nazırı evkaf, vakıf mütevellisinin harcamalarını denetlemek üzere atanan görevli.