MÜŞTAK, -kkı sıf. (ar. iştiyak'tan müştak).
1. Özleyen, arzu eden, göresi gelmiş.
2. Bir şey için can atan.

MÜŞTAK, -kkı sıf. (ar. iştikak'tan müş- takk) Esk. Türemiş, çıkmış.

—Esk. dilbilg. Başka bir kelime ya da kökten türemiş olan. || Müştak fiil, türemiş fiil. || Müştak isim, türemiş isim. || Müştak kelime. türemiş sözcük. || Müştak sıfat, türemiş sıfat. || Müştak zarf, türemiş zarf. || Müştakkun minh, kendisinden ikinci bir kelime türetilmiş asıl kelime.

♦ a. Esk. mat. Türev.