MÜTEALLİK sıf. (ar. mütefalHk). Esk. Bir şeye, bir kimseye müteallik, ona ilişkin, onunla ilgili: ".. gidenler kocalarına müteallik ya mendil, ya bir gömlek götürüyorlarmış" (H. R. Gürpınar).

—Esk. dilbilg. Bir fiilin anlamını açıklayan ad ya da kelime grubu için kullanılır.